Rowie Jongeling

Startniveau

Tijdens de start van de docentenopleiding heb ik de meeste affiniteit met deze competentie. Dit komt omdat ik de afgelopen jaren als huiswerkbegeleider heb gewerkt voor verschillende HAVO en VWO-studenten. Hiernaast heb ik tijdens mijn minor voor de bachelor Bewegingswetenschappen stage gelopen op de Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis (PAAZ). Hier heb ik patiënten met diverse psychische problematiek begeleid tijdens hun herstelproces.

Leerdoelen

Ik ben tijdens het geven van feedback concreet over het probleem bij het eerstvolgende gesprek.
Ik moet erop letten dat ik doelgericht feedback geef, dat ik niet te langdradig ben of om het probleem heen draai. Ook aan het eind van het gesprek moet ik in de ik-vorm blijven praten. Ik merkte tijdens het feedback geven in de les SB3 aan de hand van de casus, dat ik het lastig vond om de ik-vorm vast te houden naarmate het gesprek vorderde. Ik praat wel meer in deze vorm dan dat ik eerst gewend was om te doen.

Tijdens (studentbegeleidings)gesprekken stel ik alleen maar open vragen.

In een rollenspel tijdens de les werd mij duidelijk dat ik het lastig vind om open vragen te stellen.

Na deze les ben ik er tijdens dagelijkse gesprekken bewust op gaan letten dat ik zoveel mogelijk open vragen stel, zodat de ander het zelf in kan vullen. Zo oefen ik alvast tijdens informele(re) situaties.

Aan het begin van elke les maak ik de relevantie van het onderwerp van de les duidelijk.

Op dit moment vragen de studenten er nog niet naar, dus ik word er ook niet aan herinnerd. Ik probeer me hieraan te houden door tijdens de inleiding van mijn les het onderwerp te vertellen en aan de studenten te vragen waarom zij dit zouden moeten kennen/kunnen. Zo stimuleer ik de studenten om na te denken over het nut van het leren van een bepaald onderwerp.

In de laatste les van het blok heb ik de relevantie van het onderwerp van de les duidelijk gemaakt. Een 4 op de 5-puntsschaal van het evaluatieformulier.

Tijdens de les let ik op mijn stemgebruik, waardoor mijn enthousiasme beter overkomt op de studenten. Dit zie ik terug in de eindevaluatie, die ik afneem aan het eind van mijn stage.

Door vaker les te geven, sta ik wat steviger in mijn schoenen. Door dit vertrouwen in mezelf kan ik wat meer spelen met mijn stem. Nu merk ik dat ik bij een evaluatie onder studenten (zowel bij neurowetenschappen, als de eerste evaluatie op de HAN) van één of twee studenten terugkrijg dat er wat enthousiasme mist. Hoewel ik op de docentenopleiding op de VU bij de lessen/presentaties die ik gegeven heb als feedback krijg dat ze vinden dat ik relaxed ben en enthousiast over kom. Ik wil dit op mijn stage ook voor iedereen kunnen overbrengen.

Tijdens mijn laatste les van het blok kwam ik enthousiast over en legde ik de opdrachten duidelijk uit. Ik stond sterker in mijn schoenen en kreeg via mijn stagebegeleider terug dat ik gegroeid ben ten opzichte van mijn eerste lessen. Een 5 op de 5-puntsschaal van het evaluatieformulier.

Dit leerdoel heb ik aan het begin van het practicum neurowetenschappen voor mezelf gesteld.

Tijdens het lesgeven let ik erop dat ik ruimte over laat voor mijn studenten om na te denken over een vraag.

Ik ben vanuit mezelf geneigd om snel met de goede oplossing te komen. Dit maakt het voor de studenten erg makkelijk en zo voorkom ik dat ze zelf na gaan denken.

In het tweede jaar dat ik practica verzorgde op de Vrije Universiteit merkte ik dat ik stiltes durfde te laten vallen. In deze stiltes gaan studenten nadenken en komen ze alsnog op het goede antwoord. Ook probeerde ik vaak te reageren met een andere vraag. Om zo de opdracht in kleine stukjes te kunnen verdelen. 
Hiernaast zie ik in de practicumevaluatie terug dat ik 0,1 punt op de 5-puntsschaal gestegen ben in 2015 ten opzichte van 2014. 

Actiepunten

Ik ga binnenkort beginnen met studentbegeleidingsgesprekken op de HAN. Voor de kerstvakantie ben ik hier nog niet aan toegekomen. Tijdens mijn huiswerkbegeleidingsuren heb ik wel alvast geoefend met een dergelijk gesprek.